Dacht je dat het overleven van een beroving nog niet genoeg was.. Ik heb het oog in oog staan van nijlpaarden ook overleefd! Wat een roadtrip.
Waar waren we gebleven? De afgelopen dagen waren echt om nooit meer te vergeten. Een roadtrip die echt niet te omschrijven vet was! Maar ik was gebleven bij maandag 4 december. Deze dag was ik voor de verandering weer is ziek. Maar ik had een afspraak op kantoor om aan de website te werken met PDI. Ik wilde eigenlijk afzeggen maar was uiteindelijk toch maar gegaan. Kots misselijk zat ik aan tafel en na een uurtje ging ik snel weer met de boda naar huis. Burcin nam deze dag afscheid van ons en vertrok weer naar Nederland.
Dinsdag had we het feedback gesprek met Cew-it en Charlotte van school.
Woensdag maakte ik al mijn school werk af en mailde ik voor mijn volgende stage naar wat organisaties.
Ik was eigenlijk alleen maar gefocust op donderdag, want toen kwam Iris!!!
Ik haalde haar op rond een uur of 12 en stond gigantisch in de file. Echt het verkeer hier is dramatisch. Vanuit alle hoeken komt verkeer en er is geen touw aan vastteknopen. Met klotsende oksels manoeuvreerde ik mijzelf door het verkeer en hoe dichter ik bij Entebbe kwam, hoe rustiger het werd. Door de security check met onze dikke vette toyota, voelde ik mij net in een aflevering van My Super Sweet 16.
Bij de aankomsthal kon Iris mij vooral niet mislopen, want ik was de enige blonde in het gezelschap. Iris had wat vertraging, maar ik gelukkig ook! Om half 3 kon ik eindelijk Iris knuffelen whoehoe, de roadtrip kon beginnen!
Iris kreeg al direct in de auto een cultuurshock van haar leven. Al die boda boda’s, fietsers, verkopers, koeien, kippen, van alles zagen we voorbij komen. ‘Is dit al normaal voor jou Room?’, vroeg Iris. Blijkbaar wel want het valt mij niet meer op. In Kampala aangekomen stonden we weer dramatisch vast in de spits en hebben we ongeveer 30 minuten voor een stoplicht gestaan.
We dropten de spullen en deden daarna wat boodschappen voor de roadtrip. ’s Avonds aten we bij ¿Que Pasa? en schoof Lisi en Laura later ook aan.
Roadtrip dag 1: Kampala – Lake Mburo National Park.
Om 6 uur ging de wekker wat verzet werd naar 7 uur. We regelden Iris haar simkaartje en dronken een cappuccino bij Inyamatti. Rond een uur of 8 zeiden we gedag tegen Laura. Laura reisde later die week naar het Noorden om naar de Masai stam te gaan.
Met een volgepropte auto met o.a.: Slaapzakken, 3(?) persoonstent, matjes, lamp, pepernoten, chocolade letter en drop begonnen we met volle moed onze roadtrip.
Op de Noorder Bypass werden we al stopgezet door de traffic police. Iris opende het raampje en showde meteen vol trots haar rijbewijs, waarna ik ook volgde. We maakten even een praatje, lachten lief en we konden weer doorrijden. Het is blijkbaar normaal om af en toe te moeten stoppen voor een controle van de politie.
Onze weg vervolgde langs Masaka. Regelmatig stopten we de auto langs de weg voor een ‘wilde plas’ om vervolgens weer door te rijden met Jeremy Loops door de speakers.
De 2e controle volgde al snel. Oeei, deze was iets minder. Romy zat natuurlijk weer achter het stuur en reed weer is te hard. Iris deed haar raampje open en begon weer met haar praatje over haar vette coole rijbewijs. Maar deze politieman was iets serieuzer. ‘You were driving too fast!’ ‘200.000 shilling’. Iris ‘200.000 shilling???!!!’. ‘What can we do?’ ‘Do you want pepernoten?’ ‘Shall we sing a song?’ Schaap kindje slaap, daar buiten loopt een schaap. Waarop ik ook volgde; ‘Schaap kindje slaap’. Lisi lag op de achterbank te slapen en had niks door. De politieman moest lachen en wenste ons nog een fijne reis. Yes geen boete!
We waren bijna aangekomen bij Lake Mburo. We waren hier al eerder geweest en de entree prijs van het park is nogal duur. $40,- per persoon. We kwamen op het briljante idee om Iris te verstoppen in de achterbak met kussen, dekens en matrassen op haar. We naderden de gate van het nationale park en Lis en ik schreeuwde naar achter: ‘Oke Iris, houd je stil!’.
We probeerden zoals altijd korting te regelen. We zijn immers geen toeristen en zijn hier om te ‘werken’. Maarja als je werkt moet je je werk permit laten zien en we zijn helaas op een toeristen visum, dus we zijn eigenlijk toerist hehehe.
Mevrouw aan de gate had niks door dat Iris met 35 graden achter in de achterbak lag en konden doorrijden met $40,- extra in ons zak: YES!
Bij de tweede gate veranderde we de rollen en ging Lissi achter in de achterbak liggen. Iris deed weer haar small talk en we konden zonder problemen doorrijden.
Aangekomen bij Rwonyo rest camp keken we ons ogen uit! Wat een prachtige plek! Aan het meer met nijlpaarden om ons heen, apen in de bomen en Pumba van de lionking met 4 jonge aan het grazen.
Mevrouw van Rwonyo rest Camp vroeg om onze permit. Op onze permit stond dat we voor 2 personen betaald hadden, maar inmiddels stonden met z’n 3 naast de auto. Oeps. Ik liep snel de andere kant op, want ik wist echt niet hoe we ons hier uit moesten redden. Lis en Iris probeerde zich voor de domme te spelen dat onze permit zoek was, waarop de vrouw reageerde dat ze de gate wel even zou bellen. OEPS. Toen kwam ik aangelopen en zei maar snel; ‘Hebbes, ik heb hem!’.
We deden maar alsof het een foutje was en hebben uiteindelijk alsnog $40,- moeten betalen. Agh het was te proberen.
’s Avonds aten we onder een veranda een vis uit het Lake Mburo. Ons tentje hadden we die middag al opgezet. Het tentje was voor 3 personen, maar dat ging in geen mogelijkheid werken. Misschien al waren we op pad met 3 iris’en, maar helaas is Romy van 1.80 mee en ging dat niet werken.
We maakten ons klaar om naar bed te gaan. Lis sliep in de achterbak van ons super sweet 16 auto en Iris en ik lagen lepeltje lepeltje in de tent. Om 02:30 ging Iris even wild plassen. Niet veel later nadat Iris was teruggekomen hoorde ik een vreemd geluid dichtbij in de bosjes. Ik dacht in eerste instantie dat het Pumba was, maar het klonk anders. Die middag hadden we nog uitgebreid naar de nijlpaarden staan kijken en hadden we het er nog overgehad dat ze zo’n rare staart hebben. Ik probeerde beter te kijken naar de schim buiten en zag dat er een mega groot beest met dezelfde staat pal voor onze tent stond met jong. Mijn hart ging echt als een gek tekeer. Ik waarschuwde Iris om stil te blijven liggen en ging zowat op haar liggen omdat ik zo freaking bang was. Nijlpaarden zijn de gevaarlijkste dieren. Ze zijn nog gevaarlijker dan de leeuw en de haai en maken de meeste slachtoffers. Met dat in me achterhoofd keek ik naar buiten hoe ze rustig liepen te grazen. Ik hield het niet meer. Ik was zo bang. Ik keek gewoon lettelrijk de dood in de ogen, had ik het idee. Na ongeveer 30 minuten liepen de 2 langzaam richting het water. We dachten nu wel naar de auto te kunnen vluchten, maar wanneer ik de tent open ritsten zag ik nijlpaard nummer 3 in m’n rechter ooghoek. Ik durfde de tent niet meer dicht te ritsen en heb ongeveer 15 minuten met het tentzeil in m’n handen muis stil gezeten. Nadat nummer 3 ook in het water was geplonsd, sjeesde we naar de auto. Daar kwam alle ontlading eruit. My god.
Nu vraag je je natuurlijk af: ‘Goh waarom ga je nou naast een meer slapen waar nijlpaarden en krokodillen leven’. Nou ik zal je vertellen. We hebben zeker wel 5 keer gevraagd aan de mensen daar of het veilig was om daar te kamperen. En ze zeiden: ‘Nee, het is hier de stijl. Nijlpaarden komen verderop aan land’. Nou niet dus. De volgende ochtend zijn Iris en ik nog heel boos geworden om er uiteindelijk korting uit te halen, maar helaas werkte het niet. Ik moet nog even een slechte recensie schrijven. Nou dat was dus dag 1.
 |
| On the road! |
 |
| Op de evenaar |
 |
| Elk dorpje ziet er ongeveer zo uit |
 |
| Veel bekijks door onze grote sweet 16 auto en natuurlijk 3 mazungu's |
 |
| Rolex pit stop |
 |
| Iris verstoppen in de achterbak |
 |
| Waar is iris nou? |
 |
| De nijlpaarden stonden dus letterlijk voor dit mini tentje. |
 |
| Apen die pepernoten uit onze auto jatten. |
 |
| schattig not. |
 |
| Romy - Nijlpaard - Iris |
 |
| Zonssondergang Lake Mburo |
Roadtrip dag 2: Lake Mburo – Lake Bunyonyi
Met piepende bandjes verlieten we Rwonyo rest camp. Alle 3 kapot, want slaap hadden we niet meer gehad na ons nijlpaard avontuur. Ons pot geld ging er ook al hard doorheen dus we stopten in Kabale om te pinnen. Ik parkeerde langs de weg en de meiden gingen opzoek naar cappuccino en een pinautomaat. Al snel kwam er iemand naar de auto toegelopen met pen en papier in de hand. Ik opende het raampje en vroeg of ik moest betalen. Ja was het antwoord. 2000 shilling voor 60 seconde stil staan. Nouja vooruit.
De meiden kwamen al snel terug, want één geen cappu en twee geen pinautomaat. Ik reed ietsje verder en parkeerde weer langs de weg. Niet veel later kwam er weer een pippo naar de auto en ik draaide weer m’n raampje open, waarop ik reageerde; ‘Ik heb net 2000 shilling betaald aan je collega’. ‘Ik wacht op m’n vriendinnen die zijn even pinnen, ik ga zo weer weg’. Waarop mevrouw reageerde: ‘Ja dan moet je coupon kaartjes kopen’. Waarop ik reageerde: ‘Ja maar ik kom hier alleen om te pinnen en dan gaan we weer verder’. Mevrouw: ‘Ja zo werk het hier nou eenmaal, 2000 shilling’. Niet veel later kwam Iris aangelopen. ‘Moet je weer betalen Room?’. ‘Nou dat gaan we dus echt niet doen, daaaaaaaaag’.
Cappuccino hadden we deze dag niet meer gevonden. Alle drie verlangden we naar koffie.
Hoe dichter we bij Lake Bunyoni kwamen, hoe meer bewolking er kwam. We reden door de bergen en er was heel veel mist. Lissi vroeg zich af of je speciale glazen had voor rijden met mist.
Aangekomen bij Lake Bunyonyi was echt fantastisch. De rit ernaar toe was super mooi. Hoog door de bergen met mooie uitzichten. We sliepen bij Lake Bunyoni overland resort. Ons schattige tentje kwam eigenlijk onze neus al uit waardoor we de andere opties even goed bekeken. De cottage en de andere tenten zagen er goed uit, maar iets boven ons studentenprijsje, dus besloten we toch maar onze tent op te zetten. De manager van het resort vertelde dat we ons tentje wel mochten opzetten onder een veranda in plaats van op het natte gras. Joepie!
Na het opzetten van de tent besloten we even een rondje te gaan lopen door het dorpje. Al snel werden we omsingeld door kinderen. Ik had er gelijk twee aan mijn hand en die liepen vrolijk met ons mee. We passeerden een stalletje met leuke craft spulletjes en gingen even kijken. Al snel kwam er een man naar ons toegelopen. Hij kwam een praatje houden over zijn community en dat alle opbrengsten rechtstreeks verdeeld wordt onder de community. Dat klonk goed! We kochten wat spulletjes en besloten de volgende dag met hem een tour te gaan doen over het meer met 29 eilandjes. We dronken nog een drankje in een lokaal barretje aan het water en aten daarna een vieze curry pizza en curry stoof prutje met rijst in een ander lokaal tentje. We hielden hier nog een baby vast waarvan daarna de moeder spoorloos verdwenen was.
Roadtrip dag 3: Lake Bunyonyi.
Iris is ondertussen een prof geworden in afdingen van de prijs, dus we kregen de boot tour voor $35,- in plaats van $40-,. (Achteraf zijn we alsnog genaaid). We betaalden waarschijnlijk voor de hele community, want er sprongen meer mensen aan bord om naar de overkant te komen. De tourguide was nogal een vervelend ventje. Wanneer je even niet luisterde of een foto maakte was hij gelijk gepikeerd. ‘Are we together?’ ‘hallo?’
We hikede de heuvel op en negeerde vooral de touringguide. Hij praatte vooral veel over alle ellende die we eigenlijk de afgelopen 10 weken al hadden aangehoord. Iris was eigenlijk de enige die het nog kon verdragen. Na de heuvel hike, gingen we verder op de boot. Vanaf hier begon het eigenlijk non-stop te regenen.
Helemaal doorweekt kwamen we weer aan wal en besloten even allemaal iets voor ons zelf te doen. Lis en ik rolde onszelf in de achterbak van de auto en Iris probeerde een poging tot slapen in de tent. Na 2 uur dachten we nog even te gaan touren met de auto, maar de wegen waar de slippy.
We besloten om even een koffie te gaan drinken in het ‘resort’. Nou de koffie kenner Romy werd daar vooral erg ongelukkig van. We betaalden 3000 shilling voor iets wat je niet koffie kon noemen.
In de avond besloten we ook bij het resort te gaan eten. We speelden met ze drieën een spelletjes. We moesten zoveel mogelijk hoofdsteden, dieren, namen en liedjes opnoemen met een bepaalde letter. Ik werd vooral in de zeik genomen, want ik was niet zo goed. Toen dacht ik scherp uit de hoek te komen dat de hoofdstad van Zwitserland; Bern is, maar de meiden verstonden Berlijn. Ik ging aan mezelf twijfelen, maar ik had natuurlijk gewoon gelijk. In ieder geval we hadden heel veel lol die avond. En het werd alleen maar erger toen onze uiensoep op tafel verscheen. Was het uiensoep of was het pap? Was het ontbijt of was het diner?
’s Avonds viel ik moeilijk in slaap omdat mijn tenen er bijna afvroren.
 |
| Leuk poseren bij de afslag Mburo |
 |
| Tot dat ik een wespen nest boven mijn hoofd zag |
 |
| En ik als een gek van de rots afklom |
 |
| Dit is dus mijn gezicht wanneer ik een insect zie |
 |
| Lake Bunyonyi en het uitzicht van ons tentje |
 |
| Slaan op trommels zodat het hele dorp hoort dat de kerkdienst begint |
 |
| Lake Bunyonyi |
 |
| Lake Bunyonyi |
 |
| Met de verschrikkelijke irritante gids |
 |
| Spelen met de kinderen |
 |
| hey! |
 |
| Prachtige foto! Door Iris gemaakt! |
 |
| Varen in de regen |
 |
| Whoehoe |
 |
| Met onze familie |
 |
| Pizza Curry en Curry met rijst; JAM |
 |
| Achtergelaten kind. Neehoor moeder kwam hem weer ophalen! |
 |
| Drankje bij een lokaal tentje |
 |
| Betty (de auto) en ons tentje |
Roadtrip dag 4: Lake Bunyonyi – Queen Elisabeth Park.
’s Morgens begonnen we de dag weer met Rolex. We begonnen denk ik wel elke dag met Rolex. Voor diegene die niet weten wat Rolex is. Het is een Chapati: oftwel wrapje met daarin omelet. Daarin zit dan weer tomaat, ui, paprika of kool. De onderhandelingen in de prijs ging deze dag iets beter want de vorige dag gaven ze Mazungu prijs.
Onze weg naar Queen Elisabeth ging voorspoedig, maar er moest natuurlijk wel weer wat mis gaan. Opeens raakte we weer offroad. Geen idee waar het dit keer mis ging, maar het asfalt veranderde letterlijk bam in onverharde weg. Maar Iris had de offroad gedeeltes nog niet echt gezien, dus dat was mooi meegenomen. We passeerden prachtige landschappen en mensen die ons natuurlijk vreemd aankeken met Britney spears door de speakers met I’m not a girl, not yet a woman.
Op een gegeven moment zag ik in de verte een flinke plas en een brug tevoorschijn komen. Ik stopte de auto en vroeg aan Lis of ze even kon gaan pijlen of we daar wel langs konden. Er stond namelijk een auto geparkeerd op de weg en we konden er moeilijk langs. Ondertussen kwamen er van links 5 gespierde jongens (mannen) langs lopen in onderbroek nat van het water waarin ze hadden gezwommen. Ze kwamen even mij begroeten en vroegen helaas daarna om geld. Lis kwam snel terug gerend met modder tot aan haar knie en vertelde dat we flink gas moesten geven en de bocht rechts moesten nemen. Froemm, met slippende bandjes haalden we de overkant.
We stopten om even te lunchen op een mooi uitzicht punt. Dat gaat natuurlijk niet zonder opmerkingen van het hele dorp. We legden ons kleedje neer en gingen rustig zitten om onze chappati te beleggen met avocado en tomaat. Ondertussen rukte het hele dorp uit om naar ons te kijken. Niet veel later kwamen er 2 kinderen een beetje bij ons staan. ‘You people!’’ ‘Do you have toys?’ Waarop Lisi reageerde: ‘ We are just here to picknick’.We voelden ons niet echt op ons gemak en onze tocht naar Queen Elisabeth ging weer verder. We passeerden thee plantages, bossen en uiteindelijk een enorm ver uitzicht over heel Queen Elisabeth park. Adembenemend mooi.
We hadden geboekt bij Wild Safari camping iets buiten Queen Elisabeth, maar dat viel een beetje tegen. De vrouw had zich niet ‘prepared’ op ons en ze had alleen eten voor Lis en mij, want Iris was vegetarisch die dag. We besloten terug te gaan naar Simba safari camp, waar we eerder om de weg hadden gevraagd. We kregen hier weer een upgrade van een tent naar een cottage. Ons geluk kon niet op! Een bed! Een douche! In één kamer!
Ik kreeg het die dag goed voor mij kiezen trouwens:
-‘Romy you look tired’
-‘Romy you better put sun cream on your face’
-‘Romy you’re red’
-‘Romy your shoes are smelly’
In de avond speelden we Ligretto samen met de manager (om hem te bedanken) en met een Nederlandse jongen die alleen aan het reizen was door Afrika. Daarna aten we met z’n alle aan één tafel en was het erg gezellig!
’s Morgens begonnen we de dag weer met Rolex. We begonnen denk ik wel elke dag met Rolex. Voor diegene die niet weten wat Rolex is. Het is een Chapati: oftwel wrapje met daarin omelet. Daarin zit dan weer tomaat, ui, paprika of kool. De onderhandelingen in de prijs ging deze dag iets beter want de vorige dag gaven ze Mazungu prijs.
Onze weg naar Queen Elisabeth ging voorspoedig, maar er moest natuurlijk wel weer wat mis gaan. Opeens raakte we weer offroad. Geen idee waar het dit keer mis ging, maar het asfalt veranderde letterlijk bam in onverharde weg. Maar Iris had de offroad gedeeltes nog niet echt gezien, dus dat was mooi meegenomen. We passeerden prachtige landschappen en mensen die ons natuurlijk vreemd aankeken met Britney spears door de speakers met I’m not a girl, not yet a woman.
Op een gegeven moment zag ik in de verte een flinke plas en een brug tevoorschijn komen. Ik stopte de auto en vroeg aan Lis of ze even kon gaan pijlen of we daar wel langs konden. Er stond namelijk een auto geparkeerd op de weg en we konden er moeilijk langs. Ondertussen kwamen er van links 5 gespierde jongens (mannen) langs lopen in onderbroek nat van het water waarin ze hadden gezwommen. Ze kwamen even mij begroeten en vroegen helaas daarna om geld. Lis kwam snel terug gerend met modder tot aan haar knie en vertelde dat we flink gas moesten geven en de bocht rechts moesten nemen. Froemm, met slippende bandjes haalden we de overkant.
We stopten om even te lunchen op een mooi uitzicht punt. Dat gaat natuurlijk niet zonder opmerkingen van het hele dorp. We legden ons kleedje neer en gingen rustig zitten om onze chappati te beleggen met avocado en tomaat. Ondertussen rukte het hele dorp uit om naar ons te kijken. Niet veel later kwamen er 2 kinderen een beetje bij ons staan. ‘You people!’’ ‘Do you have toys?’ Waarop Lisi reageerde: ‘ We are just here to picknick’.We voelden ons niet echt op ons gemak en onze tocht naar Queen Elisabeth ging weer verder. We passeerden thee plantages, bossen en uiteindelijk een enorm ver uitzicht over heel Queen Elisabeth park. Adembenemend mooi.
We hadden geboekt bij Wild Safari camping iets buiten Queen Elisabeth, maar dat viel een beetje tegen. De vrouw had zich niet ‘prepared’ op ons en ze had alleen eten voor Lis en mij, want Iris was vegetarisch die dag. We besloten terug te gaan naar Simba safari camp, waar we eerder om de weg hadden gevraagd. We kregen hier weer een upgrade van een tent naar een cottage. Ons geluk kon niet op! Een bed! Een douche! In één kamer!
Ik kreeg het die dag goed voor mij kiezen trouwens:
-‘Romy you look tired’
-‘Romy you better put sun cream on your face’
-‘Romy you’re red’
-‘Romy your shoes are smelly’
In de avond speelden we Ligretto samen met de manager (om hem te bedanken) en met een Nederlandse jongen die alleen aan het reizen was door Afrika. Daarna aten we met z’n alle aan één tafel en was het erg gezellig!
 |
| Alles kan vervoerd worden op Boda Boda |
 |
| Mango's, bananen en avo's inslaan |
 |
| Uitzicht over Queen Elisabeth |
 |
| Foto's schieten |
 |
| Daar gaat ze weer! |
 |
| Queen Elisabeth |
Roadtrip dag 5: Queen Elisabeth
Om 05:00 uur ging de wekker, Want we gingen op safari!
In Kasenyi safari park konden we de meesten dieren spotten, dus besloten we dat gedeelte van het enorme park te berijden. We kwamen op een gegeven moment uit bij Lake George waar we de auto even stopten om wilde te plassen. Er kwam een jongen rond de 18 jaar naar ons toegelopen en we vroegen aan hem waar we de dieren konden vinden en waar we eten konden kopen (We hebben altijd honger) Sweaty boy (Hij stonk) leiden ons niet echt naar iets soeps, dus we wilden al snel weer van hem af.
Na 6 uur rijden hadden we alleen nog maar; Bambi, Pumba’s en Burcin’s gezien. Iedereen in onze groep is een dier; Lis is een aap, ik ben een giraf, Laura is een leeuw en Burcin is een soort hert. Ik weet nou even niet meer wat Iris was. Rond half 12 zagen we dan eindelijk een kudde olifanten! Stonden we daar dan helemaal alleen te kijken naar ongeveer 10 olifanten bij elkaar. Terug in de auto aten we weer een chappati met alles erop en er aan. Het smaakte een beetje naar oven, maar agh Iris en Lis zitten toch aan de antibiotica.
Na de olifanten besloten we naar de andere kant van het park te gaan. Hier kwamen we uit bij Lake Eduard waar we uitkeken op een kudde olifanten in het water. We dronken hier een vers sapje en gingen daarna verder om langs de kraters te rijden. Op de top van een heuvel besloten we te stoppen en een ananas te eten op het dak van de auto.
Aan het einde van de middag gingen we weer naar de andere kant van het park want daar wilden we nog leeuwen spotten. We vroegen aan de gate hoe we nou het beste de leeuwen konden spotten. De ranger vertelde dat je vooral niet hard moet rijden, rond de 15km per uur, waarop ik reageerde: ‘Iris jij kan beter rijden’. We hadden voor elk moment onze chauffeurs. Al waren iris en ik moe dan reed Lis. Wilden we een voorzichtige slome rijdster dan reed Iris. Hadden we haast en wilden we ergens snel zijn dan hadden we Romy.
Na 12 uur was het resultaat nog steeds: 1 slang, 1 soort van krokodil 49320 antilopen en olifanten.
Uiteindelijk om half 7 zagen we dankzij een andere safari bus een leeuw in een boom. We gingen stiekem offroad op het beter te bekijken wat ons een boete van $150,- kon opleveren, maar hé dat is niet gebeurd! Iris vond het allemaal maar spannend en wilde niet te dichtbij komen, maar uiteindelijk stonden we 10 meter verwijderd van een leeuwin.
’s Avonds aten we bij Simba in de lodge. Het maakt trouwens niet veel uit wat je besteld op de menu kaart het komt allemaal op hetzelfde neer!
Het personeel van de Simba lodge heeft niet echt gehoord van snelheid tijdens praten. (lees in slakken tempo): Yooouuuuuuuu Welcomeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee.
 |
| Lis en ik bij de krater |
 |
| Springbokje? |
 |
| Op het dak dieren spotten |
 |
| En zonnen |
 |
| Zagen meer doden dieren dan levend |
 |
| Olifanten in de verte |
 |
| model lis |
 |
| Leeuw in de boom! |
 |
| verrotte ananas eten op het dak |
Roadtrip dag 6: Queen Elisabeth – Rwenzori Mountain De Rwenzori mountain is de tweede grootste berg van Afrika en is één van de moeilijkste bergen om te beklimmen. We reden rond een uur of 11 het Rwenzori gebied binnen. Eerste deden we nog even een rolex dichtbij een meel fabriek waar de ‘donkere mannen’ veranderd waren in ‘witte meel mannen’.
Iris zag nog een leuke craft winkel onderweg en wilde eigenlijk wel even stoppen waarop ik reageerde: ‘Iris in Kampala hebben we genoeg’. En dat heeft misschien wel weer ons leven gered want voor die winkel stonden ongeveer 20 Boda Boda mensen te demonstreren tegen de leeftijdgrens van de president. We werden niet veel later aangehouden door de politie dat we onze ramen en deuren dicht moesten houden en niet moesten stoppen voor politie in uniform zonder geweer. Dit was weer even een heel eng moment kan ik je vertellen.
Maar gelukkig kwamen we geen enge mensen tegen.
We sliepen in Ruyonyi rest camp. Helaas weer in ons zielige tentje, maar wel weer onder een veranda!
We maakten hier een 7 uur hike tot de top van één van de heuvels rondom Rwenzori. We zagen gletsjers van één van de hoogste bergen en ik zag tropisch oerwoud wat van de reclame van WNF leek. Het was allemaal prachtig. En het idee dat je 30km van Congo verwijderd bent is ook heel vreemd. Elly onze tourguide was trouwens de beste ooit. Ik heb zoveel geleerd over planten, bomen en dieren. Hij vertelde met zoveel passie. Na de hike nodigden we hem uit om een wijntje te drinken in onze lodge. De wijn smaakte naar banaan (alles bijna hier), maar Elly vond het heerlijk.(het andere personeel trouwens ook).
Lis wilde eigenlijk graag in de vrije natuur slapen, maar kwam toch maar snel tussen ons in liggen nadat er tientallen motten boven haar matrasje fladderden. Die nacht deed ik wederom geen oog dicht. Ik heb elke nacht nachtmerries over sprinkhanen.
 |
| Meel man |
 |
| Iris en ik voor het Rwenzori gebergten |
 |
| Bijna de top die gehaald. (slechte conditie) |
 |
| Lijkt net op de WNF reclame toch? |
 |
| Kameleon |
 |
| ROLEX |
 |
| Laatste bereik |
 |
| Lieve gids Elly |
 |
| Prachtige foto!: Door iris! |
Roadtrip dag 7: Rwenzori Mountains – Fort Portal
Na een beroerde nacht waarop we alle drie aan het wachten waren tot het licht werd, konden we eindelijk om 7 uur vertrekken. Uiteraard ons dagelijkse portie Rolex voor de energie.
We namen afscheid van Lisi bij het busstation in Fort Portal en Iris en ik vertrokken naar het Resort.
Dit resort was echt best wel prijzig, maar dat hadden we verdiend na 6 nachten wat ‘primitief’. We hadden een huisje voor onszelf met een enorm bed waar een hele familie in kan liggen. Een enorme douche met warm water! Een bad op pootjes, een balkon met uitzicht op een krater en vers fruit. We lagen heerlijk bij het zwembad en werden verwend met een drie gangen lunch. ’s Middags gingen we kanoën op het krater meer en zwom ik in Crystal Clear water (hé maris) hahahaha
’s Avonds hadden we echt super lekker eten en probeerde ik nog te skypen met het thuisfront.
 |
| Eindelijk fatsoenlijke kleding aan in het resort |
 |
| Zwemmen in de krater |
 |
| Ons huisje |
 |
| Zonnen |
 |
| Lunch met uitzicht |
Roadtrip dag 8: Fort Portal – Kampala.
Al vroeg in de ochtend vertrokken we weer naar Kampala. Eerst nog even een koffietje to go en met Afriquoi door de speakers crossde we naar huis. De wegen zijn over het algemeen heel goed, behalve bij Fort Portal iets minder. Rond 4 uur arriveerde we weer in Kampala. We maakten de auto schoon en gingen nog snel op de Boda Boda naar de Craft market. We probeerden uiteraard nog even discount te krijgen met de auto omdat de tent zo klein was, maar helaas lukte dat dit keer niet.
Die nacht sliepen we mega slecht. De buren hadden weer is een feestje. Iris en ik besloten maar om midden in de nacht Ligretto te spelen.
Road trip dag 9: Kampala – Entebbe
Om 7 uur waren we alweer uit de veren. We deden de laatste boodschappen bij Capital shoppers en vertrokken naar de Oasis mall om te ontbijten bij Java’s. We kochten daarna nog wat souvenirtjes bij een andere craft market en deden nog een manicure bij de Acacia mall ( Wat er nu alweer af is)
Om 2 uur gingen we eigenlijk met de Uber richting het hotel waar ik de laatste twee nachten verblijf, maar mevrouw Uber had geen benzine en geen zin om naar Entebbe te rijden. Dus Innocent (onze bewaker) belde even een taxi die binnen 10 minuten voor ons neus stond. We stonden weer mega in de file, maar uiteindelijk met veel moeite en domheid van de chauffeur kwamen we om 4 uur aan in het hotel. In dit hotel zijn ze ook niet de slimste en wilden ze eigenlijk dat iris $20,- ging betalen omdat ze gebruik maakt van het water (?). Iris en ik werden allebei heel fel en snapte er niks van, wat er tot leed dat ze het niet hoefde te betalen. We gingen buiten aan het zwembad zitten en hebben hier 2 uur gewacht voor 2 bordjes pasta. Geduld, geduld, geduld….
Iris is nu net naar huis en ik zit sinds 2 maanden weer is alleen op een kamer. Heel gek.
Ik heb enorm veel gezien, gedaan, geleerd en beleefd. Het was weer een enorm avontuur en ben weer een hele grote ervaring rijker. De combinatie tussen mij, Lis en Iris was echt top. Het ging allemaal zo vanzelf en het was heel erg gezellig.
Nu moet ik nog even 2 dagen doorkomen in dit vreemde hotel met vreemd personeel, maar agh ik heb nijlpaarden en een beroving overleefd, dus dan is dit een eitje, toch?!
Dinsdag ochtend om 05:00 vlieg ik naar huis
Bedankt voor het lezen en tot het volgende Afrikaanse avontuur!
Dag!
 |
| Doei! |
